ارتباط تاب آوری و کیفیت زندگی در والدین دارای کودک مبتلا به تالاسمی ماژور در شهر زاهدان

مقدمه: تالاسمی یکی از شایع ترین بیماری های ارثی و مزمن دنیاست و در والدینی که دارای فرزند مبتلا به بیماری اند توانایی بازگشت به کیفیت عادی زندگی و سازگاری با بیماری امری بسیار مهم است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط تاب آوری و کیفیت زندگی در والدین کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی همبستگی است که روی ۱۶۵ نفر از والدین کودکان دارای تالاسمی ماژور در شهر زاهدان در سال ۱۳۹۵ که دارای معیار های ورود بودند انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 بود. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS ویرایش ۲۲ شدند و توسط آزمون های آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره با سطح معنی داری ۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: بین افزایش کیفیت زندگی و تاب آوری ارتباط معنادار مستقیم (p<0/001) یافت شد . همچنین بین تاب آوری با تحصیلات والدین و جنسیت فرزندان رابطه ی معنی دار وجود دارد (p=0/002 p=0/007 ). بین کیفیت زندگی با تحصیلات والدین نیز ارتباط مستقیم معنادار وجود دارد  (p<0/001). نتیجه گیری: با توجه به پایین بودن نسبی کیفیت زندگی در والدین کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور، باید آموزش ها و پیگیری خدمات بهداشتی و درمانی توسط کادر پزشکی روی این والدین  صورت گیرد تا بتوانند کیفیت زندگی خود و فرزندانشان را ارتقا دهند. همچنین با توجه به مشخص شدن ارتباط تاب آوری و کیفیت زندگی با سطح تحصیلات والدین، بایستی اقداماتی اساسی و ساختاری جهت ارتقای سواد علمی در والدین افراد مبتلا به تالاسمی صورت گیرد .